Ko je bila Latinka Perović: Naučnica od koje se plašio čak i Tito, ali poznata po antisrpskim izjavama

Latinka Perović jugoslovenska i srpska istoričarka i političarka preminula je danas u Beogradu u 90. godini.

Rođena je u Kragujevcu 4. oktobra 1933.

Završila je studije istorije i doktorirala na Fakultetu političkih nauka Univerziteta u Beogradu 1975. godine.

Sa samo 27 godina bila je predsednica Antifašističkog fronta žena Srbije (AFŽ). Obavljala je dužnost sekretara Saveza komunista Srbije od 1968 do 1972 godine. Smatrali su je najuticajnijom ženom u zemlji u to vreme i jedinom koja svoju poziciju nije dobila udajom za moćnijeg muškarca, već zahvaljujući svojim sposobnostima.

Poznata po antisrpskim izjavama

Ostaće upamćena i po izrazito antisrpskim izjavama, poput one za Demostat da "Srbi podržavaju imperijalni koncept Rusije jer i sami imaju sličan stav na ovim prostorima, a takvo shvatanje je nespojivo sa evropskim orijentacijama Srbije", kao i ona da je "glavni uzrok ratova bila srpska velikodržavna politika".

Titu trn u oku

Josip Broz Tito smenjuje je 1972. godine sa pozicije sekretara iz straha da su njena uverenja previše liberalna.

Nikada se nakon toga više nije vratila u politiku. Posvetila se istorijskom istraživanju i postala poznata kao stručnjak za srpsku istoriju 19. veka, kao i srpsku savremenu istoriju.

Kao vrlo mlada, priključila se Savezu komunista. Član Predsedništva Centralnog komiteta Narodne omladine Srbije je postala sa samo 20 godine, a sa 23 godine je bila član Predsedništva Centralnog komiteta Narodne omladine Jugoslavije.

Profimedia

Bila je predsednica konferencije Antifašističkog fronta žena (1960-1964) i sekretar Centralnog komiteta Saveza komunista Srbije (1968-1972). Bila je i na čelu komisije Centralnog komiteta SKJ za ideološki rad. Važila je za najuticajniju ženu u Srbiji toga doba, koja na visoku funkciju nije došla zahvaljujući braku sa nekim rukovodiocem.

Nakon gušenja Hrvatskog proleća (MASPOK) 1971. godine, usledila je i takozvana čistka srpskih liberala. Dana 18. oktobra 1972. godine, objavljeno je pismo Josipa Broza Tita upućeno članovima SKJ, kao poziv na borbeniju partiju, „demokratski centralizam“ i veći nadzor SKJ nad društvom, a zatim su usledili njegovi razgovori sa rukovodiocima SK Srbije i SR Srbije.

Osam dana kasnije, 26. oktobra 1972. godine, ostavke na partijske i državne funkcije su podneli Marko Nikezić (predsednik CK SK Srbije), Latinka Perović (sekretar CK), Bora Pavlović (sekretar Gradskog komiteta Beograda), zatim i savezni sekretar inostranih poslova Mirko Tepavac, a iz solidarnosti povukao se i Koča Popović.

Urednik časopisa i ideolog

Perovićeva se posvetila naučnom radu u oblastima istorije Srbije 19. veka i istorije radničkog pokreta. Radila je na Institutu za istoriju radničkog pokreta – Beograd od 1976. do 1998. godine, a od 1993. do 1998. godine bila je glavni i odgovorni urednik časopisa Tokovi istorije.

Tokom devedesetih godina, bila je opoziciono orijentisana prema politici režima Slobodana Miloševića.

Sa obnovom višestranačja, ponovo je ušla u društveni i politički život. Bila je član Političkog saveta Liberalno-demokratske partije i Građanskog demokratskog foruma.

Knjiga „Dominantna i neželjena elita“

U izdanju DanGrafa 2015. godine izdala je knjigu „Dominantna i neželjena elita“.

Naučni skup "Romani Dobrice Ćosića" Tanjug/Zoran Žestić

Knjigu čini 13 ličnosti – od Dobrice Ćosića, koji predstavlja dominantnu elitu, preko Marka Nikezića, Koče Popovića, Milovana Đilasa, Ivana Đurića, Slobodana Inića, Ivana Stambolića, Olge Popović Obradović, Sime Ćirkovića, Novaka Pribićevića, Zorana Đinđića, Bogdana Bogdanovića i Radomira Konstantinovića, koji pripadaju drugoj, neželjenoj, eliti. 

Preminula je 12. decembra u Beogradu.

Bonus video:

Instalirajte našu iOS ili android aplikaciju – 24sedam Vest koja vredi